You have to add to cart at least 5 bottles or any program to make checkout.
Gepubliceerd: Juni 9, 2017
Categoriën:
Cannabis Info
Diep verscholen in eeuwen van praatjes, geruchten en mythen is de oorsprong van hasj nog steeds niet te achterhalen. Het kweken van cannabis duikt echter overal op in de oude geschiedenis van diverse culturen, met name in het Midden-Oosten.
Verschillende aanwijzingen van over de hele wereld tonen aan dat hasj in veel regionen van politiek belang schijnt te zijn geweest. Bovendien wordt het in verband gebracht met de overheersing van enkele van de meest beruchte, maar ook vereerde leiders uit de geschiedenis. In bepaalde kringen was hasj een voorbode van geografische en sociale omwentelingen. Tegenwoordig halen producenten met behulp van de internationale verspreiding van hasj geldsommen binnen, zij onder de dreiging van illegale acties.
Eenvoudig gesteld, hasj wordt gemaakt door het verzamelen van de harsachtige trichomen van de cannabisplant. Trichomen bevatten de belangrijke cannabinoïden THC en CBD, alsmede enkele sterk ruikende terpenen, die allemaal een effecten hebben als ze gerookt of geconsumeerd worden. Hasj is het synoniem voor enkele verschillende vormen van de hars van cannabis en kan zowel gerookt als in voedsel of een drankje geconsumeerd worden. De vroegst bekende versie van hasj was hard en baksteen-vormig, als resultaat van de druk en warmte.
Er is weinig bewijs aanwezig over de oude geschiedenis van hasj. De historici zijn het er echter over eens dat de waarneembare opkomst van hasj plaatsvond in het vroegere Arabië. Het bewijs is schaars betreffende dit onderwerp tot ongeveer de 11de eeuw toen moslim-wetgevers over het gebruik en de kweek debatteerden.
Vanaf dat moment werd hasj door heel Arabië genormaliseerd en werd het al snel verspreid over het gehele Midden-Oosten. Hasj wordt inderdaad al vermeld in de klassieker "Vertellingen van 1001 Nacht", waarin de vrolijkheid- en slaapopwekkende eigenschappen van hasj benoemd worden in het verhaal "De Hasj-eter".
Er is enige discussie gaande over de vraag of Arabië de hasj heeft "bedacht", of dat het er door andere culturen werd geïntroduceerd, met name Perzische Soefi's. Er bestaan documenten over Soefi-leider Sheik Haidar die cannabis consumeert, van de psychotropische effecten geniet en zijn onderdanen het gebruik van cannabis aanbeveelt. Sheik Haidar wordt soms genoemd als de ontdekker van de psychoactieve effecten van THC, maar dat is onwaarschijnlijk gezien de periode van zijn invloed. De aanhangers van Sheik Haidar worden vermeld als de oorzaak van de verspreiding van hasj door heel Arabië, maar hier zijn geen aantoonbare bewijzen voor te vinden.
Sheik Haidar was tussen 1155 en 1221 aan de macht, lang nadat hasj deel begon uit te maken van de Arabische cultuur. Hoewel hij dan misschien niet verantwoordelijk was voor het introduceren van hasj in het Midden-Oosten wordt er van zijn aanhangers beweerd dat ze wel voor de verspreiding van het gebruik van hasj hebben aangezet in aangelegen landen zoals Irak en Egypte.
De verspreiding van hasj in het Midden-Oosten nam dramatisch toe tegen de 13de eeuw, gevold door een wereldwijde distributie. Tijdens deze periode werd de grote circulatie van cannabis en hasj naar andere streken veroorzaakt door Mongoolse stammen onder aanvoering van Djengis Khan.
De verspreiding van hasj veroverde zelfs Rusland en Centraal-Azië. Het was ook zo rond deze tijd dat de oudste monografie over hasj geschreven werd, “Zahr al-'arish fi tahrim al-hashish.” Het document is sindsdien verloren gegaan maar het beschreef gedetailleerd het algemene gebruik van hasj tijdens de 13de eeuw. Nu er internationale handelsroutes werden geopend begon hasj Europa binnen te komen en werd door een bezorgde Marco Polo in 1272-1295 met wantrouwen bekeken.
Gedurende de daarop volgende eeuwen doorkruisten Europees kolonialisme en Aziatische hasj-handel elkaar waardoor er een wereldwijde markt ontstond. Tijdens de 17de eeuw was de tabak in opkomst, die op zijn beurt het hasj-gebruik deed toenemen. Tijdens het hoogtepunt van de industriële revolutie werd door het verbeteren van de technieken voor het raffineren van trichomen de hars makkelijker te verzamelen, waardoor de handel en productie wereldwijd toenam.
De inval van Napoleon Bonaparte in 1798 in Egypte veroorzaakte een significante toename van het roken en consumeren van hasj door Franse soldaten. Vanwege de moslimtradities was het gebruik van alcohol verboden, waardoor de soldaten een voorkeur voor hasj ontwikkelden. Napoleon verbood het gebruik van hasj in Egypte in 1800 en verbood soldaten het nog langer te gebruiken. Napoleon associeerde hasj met de lagere standen van Egypte en sloot daarom alle faciliteiten waar hasj geproduceerd werd. Sterker nog, alle uit andere landen geïmporteerde hasj werd zonder waarschuwing verbrand en vernietigd.
Ondanks Napoleon's wens nam het gebruik van hasj in het 19de eeuwse Europa snel toe in Frankrijk en de omliggende landen. Cannabis werd al langer gebruikt door belangrijke kunstenaars, wat er toe leidde dat er in 1843 in Parijs een etablissement geopend werd die Le Club des Hachichins genoemd werd. Hasj werd toen voornamelijk recreatief gebruikt, hoewel sommige artsen en onderzoekers cannabis begonnen te erkennen vanwege de mogelijke therapeutische waarde.
Le Club des Hachichins was een vast honk voor belangrijke leden van de Franse samenleving zoals Victor Hugo, schrijver van Les Misérables en Dr. Jacques-Joseph Moreau, de eerste wetenschapper die een boek over deze drug schreef. Met de focus op de sociale vervreemding noemde Moreau zijn boek "Hashish and Mental Alienation".
Samen met andere leden van de club organiseerde Moreau half-heimelijke maandelijkse “séances” waarbij de leden gezamenlijk hasj consumeerden en over hun bevindingen spraken. Deze ontmoetingen waren meer filosofisch dan wetenschappelijk en weerspiegelden de interesse van de Franse creatieven ten opzichte van cannabis als een transcendentaal en invloedrijk middel op de esthetiek.
In deze periode van de geschiedenis was hasj alom verkrijgbaar in grote delen van Europa en er was nog geen heksenjacht ontstaan zoals dat later zou gebeuren. Het was niet tot het einde van dit tijdperk dat cannabis onderwerp was van politieke discussie en in verband gebracht werd met mogelijke geestelijke en fysieke gevaren. Deze verschuiving was het resultaat van de farmaceutische overname van moderne geneesmiddelen in Westerse culturen. Plantaardige geneesmiddelen raakten ondergeschikt aan chemische slaappillen en pijnstillers, waardoor al in de 20ste eeuw het mogelijke belang van cannabis in de geneeskunde teniet werd gedaan.
Tegen het einde van de 19de eeuw, tussen 1893 en 1894, exporteerde Centraal-Azië 70.000 kilo naar India. De wereld hasj-markt bereikte het hoogtepunt in het begin van de 20ste eeuw toen het kweken van cannabis en het exporteren van hasj een wereldomvattende operatie werd. Er waren ook weinig beperkingen voor de handel, waardoor de handel zich razendsnel uitbreidde.
De gebeurtenissen namen een dramatische wending in het midden van de 19de eeuw toen de gehele Chinese export in 1934 werd gestaakt. Verschillende landen begonnen straffen uit te voeren voor het illegaal verbouwen en het werd moeilijker verkrijgbaar. In de volgende decennia nam het gebruik van hasj in landen zoals India zeer sterk toe terwijl de illegale handel werkelijkheid was geworden in Zuid- en Centraal-Azië. De markt voor de wereldwijde verkoop van hasj nam zienderogen af en werd nooit meer de bloeiende industrie die het ooit was. Het was pas in de jaren '60 dat de productie van hasj een opleving meemaakte, voornamelijk in Marokko.
Bij het beschouwen van de moderne geschiedenis van hasj moet je het wel over Marokko hebben. Hasj is al sinds de 14de en 15de eeuw bekend in Marokko en werd door de inwoners van het Rif-gebergte overgenomen. Mensen in die streken verbouwden en rookten al generaties lang cannabis in Sebsi-pijpen en gebruikten het bij traditionele gebruiken. De Marokkaanse regering stond de kweek oogluikend toe tot het midden van de jaren '60, toen het gebruik een hoogtepunt meemaakte.
In het begin van de jaren '60 tot het begin van de jaren '70 was Marokko een veelbezocht land door hippie-toeristen uit Europa en Noord-Amerika die hasj gebruikten als het beschikbaar was. Dit had tot gevolg dat de hasj-productie in het Rif-gebergte toenam. Dit veroorzaakte weer dat de Marokkaanse regering, zonder succes overigens, de handel probeerde te bedwingen door kwekers in dat gebied te vervolgen.
Hoewel het strafbaar was floreerde de hasj-productie en export van de jaren '80 tot 2010 toen het land voorbij gesneld werd door Afghanistan als de grootste producent van hasj.
Een van de meest aangehaalde vertellingen van hasj komt voor in "The Old Man of the Mountain". Dit verhaal, wat door de jaren heen verfraaid en uitgebreid is, brengt de etymologie van de woorden "assassin" (moordenaar) en "hasj" met elkaar in verband. Hervertellingen van "the Old Man..." doen de ronde over Hasan ibn al-Sabbah van Perzië, leider van de "Assassins of Nizaris". Deze leider zou jonge soldaten onder invloed hebben gebracht door ze cannabis te laten eten voordat hij ze terugbracht naar zijn paleis. Vervolgens zou hij deze jongens de eeuwige zege en schoonheid hebben beloofd wanneer ze voor hem zouden moorden.
Het is belangrijk in te zien dat er geen echt bewijs is om te suggereren dat Hasan ibn al-Sabbah zijn soldaten daadwerkelijk drogeerde, maar er lijkt wel een link te bestaan tussen de woorden "hasj" en "assassin". Het Arabische woord "hashishiyya" betekent "hij die hasj gebruikt", en werd synoniem voor de Nizaris die een belangrijke rol speelden in de gedramatiseerde verhalen over Marco Polo.
Bijna 150 jaar na het veronderstelde einde van de Nizaris schreef Marco Polo het verhaal op in eigen woorden, waarmee het gebruik van hasj werd gedemoniseerd, en de xenofobie voor Arabieren werd gepromoot. Het historische bewijs suggereert dat Marco Polo de Nizaris nooit ontmoet kan hebben en dat zijn versie van het verhaal naar het rijk der fabelen verwezen dient te worden.
De aard van de hasj-productie is dramatisch veranderd omdat er meer manieren zijn om cannabis-concentraten te maken. Door technieken zoals ijswater-extractie en Bubble Hasj zijn de hoeveelheid plantenbestanddelen en chemische toevoegingen die door personen geconsumeerd worden beperkter geworden, en is een krachtiger en zuiverder gebruikservaring ontstaan.
Gedurende de hele geschiedenis van hasj is er nooit een echte standaard geweest voor de kwaliteit, vandaar dat er verschillende effecten van de producten te verwachten zijn. Daar komt bij dat productenten zich soms lieten verleiden om de pure hasj te versnijden met andere drugs of schadelijke substanties. De explosieve opkomst van concentraten is de afgelopen jaren toont aan dat de consument andere manieren van consumptie wil, behalve het roken van cannabistoppen.
Nu vele landen afstevenen op het legaal kweken van cannabis, proberen de kwekers op de zwarte markt nog binnen te lopen door de verkoopprijs van hasj aanzienlijk hoger te maken dan in werkelijkheid nodig is. Sommige producenten zijn bang voor de legalisering van cannabis, omdat dat zou samengaan met overheidsmaatregelen die hun belastingvrije winsten zou beperken.
Nu de algehele houding ten opzichte van cannabis aan het verzachten is zal de invloed van de geschiedenis van de plant ertoe bijdragen dat ze meer geaccepteerd zal worden vanwege de ongekende mogelijkheden van cannabinoïden.