You have to add to cart at least 5 bottles or any program to make checkout.
Gepubliceerd: Januari 25, 2016
Categoriën:
Cannabis Info
Er is geen cannabis enthousiast ter wereld die niet gehoord heeft van de beroemde uitdrukking 420, maar ondanks de populariteit zijn er maar weinig die weten wat het betekent en waar het vandaan komt.
Vraag een willekeurig iemand op straat wat 420 is en je zal waarschijnlijk horen dat het woord synoniem staat met cannabis. Het is wereldwijd het codewoord geworden voor vrienden die wat wiet willen delen, een tijd om te vieren door high te worden en zelfs een manier om iets geweldigs te beschrijven binnen de cannabis cultuur. We hebben vaak iemand horen zeggen: "Dat is zo 420!" Het is zonder twijfel een positief woord die een grote betekenis heeft voor mensen over de hele wereld.
420 heeft wortels in de underground cannabis cultuur, zoveel is duidelijk. Vandaar werd het een slagzin voor alle betrokkenen en kreeg het meer bekendheid binnen de cannabis cultuur, totdat vrijwel iedereen in de moderne maatschappij weet wat het betekent. De exacte oorsprong is echter onduidelijk; we weten dat de uitdrukking ontstaan is in de groeiende cannabis scene, maar waarom en wie was verantwoordelijk? Laten we eerst eens wat mythes ontkrachten.
Dus al deze, en vele andere wilde, verhalen zijn allemaal mythes, maar wat is nou de ware oorsprong van 420? Nou, er zijn een aantal theorieën over. Een zegt dat een groep schoolvrienden, bekend als The Waldos, die later verbonden waren aan The Grateful Dead, elkaar om 4:20 ontmoetten om te roken en te zoeken naar een lokaal, legendarisch veld met cannabis. Hoewel velen denken dat dit waar is, zijn er ook een aantal die hieraan twijfelen en een andere theorie hebben, waarbij ze beweren dat het The Bebes waren, een rivaliserende bende van vrienden, die de uitdrukking als eerste hebben bedacht. Laten we eens naar beiden kijken.
We beginnen met het ontdekken van het ware verhaal in 1997, toen Steve Hager, hoofdredacteur van High Times Magazine, en oprichter van de Cannabis Cup, probeerde de oorsprong van 420 te achterhalen. Op een dag werd Hager gecontacteerd door een groep die zichzelf "The Waldos" noemde. Ze beweerden dat ze de waarheid wisten achter de oorsprong.
Hager was geïntrigeerd en kocht een vliegticket naar San Rafael, Californië, waar The Waldos woonden. Hij interviewde hen en iedereen die wat te zeggen had over de mogelijke oorsprong van 420. Na wat uitgebreid onderzoek lukte het Hager om een plaatje te schetsen van wat er was gebeurd en het gaat ongeveer zo:
In 1971, bestond The Waldos uit een groepje high school studenten die elkaar regelmatig ontmoetten om stoned te worden. Op een dag hoorde de groep een gerucht dat een lid van de lokale kustwacht cannabis in het wild aan het kweken was in de buurt van zijn station. Hij werkte echter op dat moment niet meer daar, waardoor hij zijn teelt moest verlaten. De jongens waren hoopvol en maakten plannen om de teelt zelf te vinden om het over te nemen.
In een poging allemaal samen moeite te doen, spraken The Waldos af elkaar na school te ontmoeten, om 4:20pm (16:20 uur) bij het standbeeld van Louis Pasteur, een beroemde wetenschapper uit de 19de eeuw. Vanaf hier trok de groep erop uit, in een poging dit legendarische veld met cannabis te vinden. Ondanks dat dit nooit is gelukt, raakten de jongens nooit ontmoedigd en ze bleven elkaar om 4:20 ontmoeten om de natuur in te trekken, op zwerftocht te gaan en te roken. Het werd eigenlijk bovenal een excuus om rond te hangen en high te worden.
420 Werd hun code om elkaar na school te ontmoeten, waarbij ze vaak zeiden: "420 bij het beeld," of "420 Louis", als ze elkaar passeerden. Vanaf dit punt kreeg de uitdrukking binnen de groep ook een bredere betekenis. Het werd bijvoorbeeld een algemene vraag: "Heb je wat bij je", of zelfs "zie ik er stoned uit?" waardoor ze met elkaar konden praten over wiet zonder dat de leraren dit doorhadden.
Dit is allemaal leuk en aardig, maar hoe ontwikkelde de straattaal van een groepje tieners zich tot een wereldwijd fenomeen? Nou, zoals al eerder kort vermeld, heeft The Grateful Dead ermee te maken. Rond deze periode verhuisde The Grateful Dead naar San Rafael en het toeval wilde dat de vader van Mark Gravitch, een lid van The Waldos, onroerend goed beheerde voor de band. In aanvulling hierop was de broer van Dave Reddix, ook een Waldo, de manager van een van de andere bands van de Dead. Hierdoor hadden The Waldos toegang tot de band en bezochten dus vaak repetities, optredens en feestjes.
Dave vertelde: "De repetitieruimte van de Grateful Dead was op Front Street, San Rafael, Californië, en ze oefenden er vaak. Wij hingen er vaak rond, luisterden naar hun muziek en werden high, terwijl zij oefenden voor optredens. Maar ik denk dat het mogelijk is dat mijn broer Patrick het via Phil Lesh heeft verspreid. En ikzelf ook, want ik ging vaak om met Lesh en zijn band (als een roadie) toen ze op zomertoernee gingen waarvan mijn broer de manager was."
Hierdoor werd de uitdrukking, die werd gebruikt als algemene referentie voor marihuana, verspreid onder de bandleden en hun gevolg. Vanaf hier reisde 420 met de band mee en werd het overal waar ze kwamen gebruikt. Het werd een veelvoorkomende uitdrukking, zeker backstage tijdens tournees.
Het is een geweldig verhaal, maar er blijven wel wat vragen onbeantwoord. Bijvoorbeeld, waarom 4:20? Gezegd wordt dat ze allemaal lid waren van naschoolse sportclubs en dat ze om 4:20 uur allemaal klaar waren, maar dat lijkt te toevallig. Het is een verhaal die niet iedereen heeft overtuigd, waaronder Hager, die het toch vertelde.
En hier komen The Bebes om de hoek kijken. Het verhaal van The Waldos bevatte wel een kern van waarheid, maar klopte volgens Hager niet helemaal, dus hij groef wat dieper. Pas in 2012, toen Hager een e-mail ontving van Brad Brann, een man die zichzelf "Bebe" noemde, werd het volgende hoofdstuk van het verhaal duidelijk, waardoor de meningen over de ware oorsprong van 420 werden verdeeld.
Bebe was de leider van een bende, die bekend stond als "The Bebes". Het toeval wil dat ook zij in San Rafael woonden en zelfs naar dezelfde middelbare school gingen als The Waldos. Volgens Bebe heeft hij zelfs The Waldos van hun naam voorzien, waarbij hij ze eerst "gomers" noemde als hij ze tegenkwam, voor het evolueerde naar "Waldo". Een gomer was een bijnaam voor iemand die sociaal onhandig was, gebaseerd op het karakter Gomer Pyle van de cult klassieker Full Metal Jacket.
Bebe vernoemde ook elk individueel lid van zijn bende en de namen zijn als volgt: Wild Du, Puff, Thorgy, Hello Andy, Bone Boy, The Worm, the Blue Boys (Blue en The Mead) en Turkey.
Volgens Bebe hing Bebe wat rond in het huis van Wild Du en Puff, op een zaterdag vroeg in het semester. Ze gaven een bong door en toen deze bij Bebe kwam, keek hij naar de klok en zei: "Het is 4:20, tijd voor een bong lading", voor hij een enorme hit nam.
Vanaf dit moment, werd 420 hun uitdrukking, waarbij ze vaak "four-twone" zeiden. De uitdrukking four-twone sloeg aan op school en werd door de jongeren gebruikt om over marihuana te praten zonder dat iemand dat doorhad. Dit is, volgens Bebe, hoe The Waldos de uitdrukking hebben gestolen voordat ze deze hebben doorgegeven aan The Grateful Dead.
Dit verhaal is veel minder interessant en zeker niet zo aantrekkelijk. Maar misschien is de eenvoud wel de reden dat het waar zou kunnen zijn. Maar weinig dingen in het leven komen daadwerkelijk door extravagante of buitensporige omstandigheden en ze ontstaan vaak op de meest normale manier. Het kan ook een geval van kinderachtige jeugdrivaliteit zijn van een man die in die tijd is blijven hangen. Wie weet? Het verhaal gaat hier niet verder dus je zal zelf moeten beslissen. Een ding is echter zeker, ongeacht welke groep tieners de term 420 heeft bedacht: The Waldos hebben het doorgegeven aan The Grateful Dead, waardoor de uitdrukking doorleeft als legende. 420 zal voor altijd een integraal onderdeel blijven van de cannabis cultuur en symbool staan voor vrijheid, hoop en het recht om high te worden!