Koloniaal Amerika en Victoriaans Engeland (1600 n.chr – 1900 n.chr)

Medicinale cannabis werd niet alleen in vervlogen tijden gebruikt, want het werd in de gehele geschiedenis succesvol benut. Naarmate de wetenschap zichzelf apart van religie vestigde, begonnen culturen en beschavingen de daadwerkelijke medicinale eigenschappen van cannabis meer gedetailleerd te begrijpen. Dit artikel heeft betrekking op hoe medicinale marihuana werd beschouwd en gebruikt tijdens het tijdperk van Koloniaal Amerika en Victoriaans Engeland.

Cannabis werd in 1611 n.Chr. voor het eerst naar Noord-Amerika gebracht, door Jamestown kolonisten. Het werd beschouwd als een zeer veelzijdige plant die verder ging dan slechts medische toepassingen, waardoor het een heel alledaags gewas was. Tijdens deze periode bekeken Engelse wetenschappers de medicinale toepassingen van marihuana. In 1621 n.Chr., beschreef de geleerde en predikant Robert Burton een overzicht van het gebruik van cannabis voor de behandeling van depressie in zijn boek "The Anatomy of Melancholy". In 1652, beschreef de Britse kruidenkenner Nicholas Culpeper hoe hennep extracten konden worden gebruikt voor de behandeling van ontsteking en pijn in zijn boek "The English Physitian".

Hoewel in deze periode medicinale marihuana meer erkenning kreeg binnen de medische gemeenschap, vanwege het vermogen om aandoeningen te behandelen, was het vooral een commerciële onderneming, gebruikt voor de bredere toepassingen die hennep heeft voor kleding, textiel, etc. Dit was vooral het geval in Amerika. Pas in de 19de eeuw, tijdens de industriële en wetenschappelijke revolutie van het Verenigd Koninkrijk, zorgden de medicinale toepassingen van marihuana ervoor dat ze opnieuw de westerse geneeskunde konden betreden.

Zoals je misschien gelezen hebt in ons artikel over het gebruik van medicinale marihuana door oude beschavingen, werd cannabis een veelvoorkomend, Westers kruidenmiddel in de Middeleeuwen. Helaas verdween dit en pas na de herintroductie rond 1840 werd het gebruik weer regulier. Dit werd gedaan door Dr. William O'Shaughnessy, een Britse leger chirurg. Hij diende in India, waar hij de nuttige toepassingen observeerde, en bracht cannabis mee terug naar het Verenigd Koninkrijk, waar de effectiviteit ervoor zorgde dat het een veelvoorkomende behandeling werd voor diverse aandoeningen, waaronder krampen, spierspasmen, pijn en de stuiptrekkingen van tetanus, hondsdolheid en epilepsie. Het werd traditioneel toegediend in de vorm van een tinctuur.

Rond deze periode deed ook Jacques-Joseph Moreau, een vooraanstaand Franse arts, onderzoek naar de medische toepassingen van marihuana en ontdekte dat het hoofdpijn verlichtte, de eetlust verbeterde en slaapproblemen verminderde.

Als het gevolg van het uitgebreide onderzoek van onder meer de bovengenoemde wetenschappers, werd marihuana zo gewoon en geaccepteerd, dat het in 1950 werd ingevoerd in de Amerikaanse Pharmacopeia. Vanaf dit moment werd het succesvol gebruikt, helemaal tot aan de vroege jaren 1900 als een rendabel medicijn voor diegenen die het nodig hadden.